بررسی عنصرتشخیص در اشعار ایلیاابوماضی

چکیده از قدیم، شعر جزء تفکیک ناپذیر ادب هر قوم و ملتی را تشکیل می‏داده است که می‏توان گفت عامل پیوند روزگار با دنیای امروز می باشد. همان طور که در ادب قدیم شعر گونه‏ی ادبی برتر به شمار می‏رفته است امروز نیز جایگاه ویژه‏ای را به خود اختصاص داده است و این گونه‏ی ادبی با مجموعه‏ای از آرایه‏ها و صنایع لفظی ومعنوی مقرون بوده است. در این میان تشخیص انسی دیرینه با شعر و ادب دارد که بر موضوعات وموجودات غیر انسانی جامه‏ی جان و انسانی می‏پوشاند. از تشخیص پردازان قدیم می‏توان از شاعرانی همچون امروالقیس، ابوتمام، ابن‏رومی وابن‏خفاجه‏ی اندلسی نام برد که با استفاده از این هنر اشعارشان را از زندگی وحرکت سرشار ساخته‏اند و افکار و تأملاتشان را به تصویر کشانیده‏اند و کسانی همچون جبران خلیل جبران، میخائیل نعمیه، رشید ایوب و ایلیا ابوماضی در دوران معاصر راه آنان را پیموده‏اند. ایلیا ابوماضی (1975م – 1890م) از شاعران نامدار مهجر است که در لبنان دیده به جهان هستی گشود. اشعار وی بسیار مورد توجه اصحاب فن قرار گرفته است. وی با استفاده از شعر طبیعت، مفاهیم خود را در مورد زندگی و زیبایی آن بیان می‏سازد. در اشعار او ارتباط و شوق طبیعت به گونه‏ای است که موضوعات، امثال والهامات خود را از نبات، جماد، آب، حیوان و پرندگان موجود در طبیعت گرفته است و با استفاده از هنر تشخیص افکار اجتماعی، سیاسی، حکمی وتعلیمی خود را در مورد مسائل بیان می‏سازد. علاوه بر شخیصت‏بخشی به طبیعت که بخش اعظم اشعار او را در برگرفته است، تشخیص معنویات از دیگر موضوعاتی است که شاعر بدان اهتمام ورزیده است.